Tweede therapiedag, goede concentratie van Luuk

We hebben nog lang nagenoten gisteren. Luuk was heel de middag in opperbeste stemming, maar wel al gauw doodmoe. Om kwart over 6 wilde hij al naar bed. Hij heeft daar nog een uurtje lekker geluisterd naar muziek. Wel apart, we zitten hier met 32 graden en Luuk luistert nog steeds naar de Oeteldonkse muziek op Youtube. We hebben de oefeningetjes thuis dus ook maar even laten zitten, op advies van de therapeuten. Luuk heeft nu een hoop indrukken te verwerken.

Vanmorgen weer heel vroeg wakker en om 10 uur weer naar het Therapy Centre. Luuk had er veel zin, we hoeven de naam Chabelita maar te noemen en hij staat vrolijk op.
Het lopen van de auto naar het therapy Centre gaat moeizaam. Het is slechts een paar honderd meter, maar wij doen er 10 minuten over. Luuk blijft regelmatig met zijn armen over elkaar staan.
Maar op plaats van bestemming kwamen al gauw Merel, Lisette en Katharina hem halen en hij liep enthousiast mee. Sem werd opgehaald door Gabrielle en had er superveel zin in.
Wij moeten dan eerst een tijdje wachten, want Luuk doet op dit moment opdrachten binnen. Daarna begint weer het uitkleed- en plasritueel. Op de wc gaan, gaat zonder problemen. Plasje komt vaak niet. Goede tip is wel, alleen doortrekken als er daadwerkelijk een plasje is gekomen, maar altijd enthousiast zijn.

En dan zien we Luuk weer naar Dock 1 lopen. Omringd door een fotograaf en een videograaf. Super, want die foto's krijgen we allemaal mee naar huis en zo dichtbij kunnen wij natuurlijk niet komen.
Het is een veel bezocht centrum door wetenschappers, studenten en geïnteresseerden van over de hele wereld. Steeds wordt ons gevraagd of ze ook naar Luuk mogen kijken. Het geeft aan dat de therapie hier bijzonder is. Dat blijkt ook uit ons gesprek met de office manager en een wetenschapper uit Nederland. Hij heeft veel onderzocht in zijn leven, maar vroeg zich af hoe dat nu ging 'zwemmen met dolfijnen'. Was dat nu de dolfijn zelf die de dingen verwezenlijkt a la Jomanda of gaat het anders. Hij wilde het zelf zien. En was zeer onder de indruk, vertelde hij. Vooral van het therapeutisch karakter. Er werkt een heel team met 1 kind. Op de site van Willem Wever heb ik nog een eenvoudige uitleg gevonden van de therapie.

Dolfijnentherapie werd voor het eerst gedaan in 1978 in Californië. Dr. Nathanson deed daar een aantal experimenten met dolfijnen en kinderen met het Down Syndroom. Hij kwam erachter dat kinderen met een geestelijke handicap beter kunnen leren wanneer hun zintuigen (oren, ogen, tast en reuk) geprikkeld worden. Wanneer de kinderen iets kunnen ruiken, voelen, horen en zien dan onthouden ze het beter dan dat ze iets alleen maar kunnen zien of horen.

De dolfijnen in een speciaal dolfijnentherapie centrum zijn zo getraind dat ze met deze kinderen kunnen spelen. Dit zijn dus andere dolfijnen dan in het Dolfinarium.

Uit de experimenten bleek dat de kinderen 4x zo snel leren wanneer ze beloond worden door het spelen met de dolfijn. De dolfijnen zijn eigenlijk een soort assistent bij de therapie. Wanneer kinderen goede antwoorden geven of opdrachten goed uitvoeren mogen ze met de dolfijn 'spelen'. Ze mogen bijvoorbeeld de dolfijn aaien of een visje geven of zwemmen met de dolfijn.

De kinderen voeren niet zomaar wat opdrachten uit. Over de opdrachten (de therapie) is goed nagedacht door een team van artsen. Een therapie kan bijvoorbeeld twee weken duren. Stapje voor stapje leren kinderen nieuwe vaardigheden en krijgen vaak een 'beloonmoment' met de dolfijn!

Net als andere walvissen staan dolfijnen bekend als zeer intelligente en sociale dieren. Ze hebben relatief grote hersenen. Daarom zijn dolfijnen erg geschikte dieren om te assisteren bij de therapie voor kinderen en volwassenen met een verstandelijke handicap.

We beseffen hier des te meer dat dit the place to be is door de getrainde dolfijnen, de therapeuten, dolfijntrainers, het inzetten van veel opdrachten op het dock, het open zeewater etc. 

Luuk is vandaag zeker een uur op het dock en in het water geweest. We zagen dat ze de blokjes al
gebruiken en Luuk pakt dat heel goed op. Per woord wijzen ze 1 blokje aan. In het water tellen ze de
vingers. Thuis hebben we het een paar keer ongedwongen geprobeerd en dat gaat ook goed! De zinnen zijn zo veel duidelijker!

Luuk mag zelf zijn beloning kiezen, hoorden we later. Hij mag kiezen uit 2 kaarten die een trukje van de dolfijn laten zien. Die kaart geeft hij aan de dolfijntrainster, zij geeft de opdracht aan Chabelita en binnen no time krijgt Luuk zijn truk te zien. Luuk schatert het uit van de pret! Geweldig om te zien! De trukjes worden ook steeds mooier om te zien.

http://m.youtube.com/watch?v=8Fmmr_SN5gI

In het evaluatiegesprek hoorden we dat Luuk het heel goed had gedaan en een hele goede concentratie had. Dat is knap zeiden ze, want het is immers pas de tweede dag. Dat is goed werkbaar. Ze zijn door gegaan met de leerdoelen van gisteren. Blokjes gaan dus heel goed. Ja en nee is nog lastig voor Luuk. Begrijpt hij het niet of gebruikt Luuk 'ja' als dat hem beter uit komt. En dat zou zo maar eens kunnen ;-).

Sem heeft het ook weer enorm naar zijn zin gehad. Hij heeft een zeeleeuwenshow gezien, op de boot de vissen en haaien onder water gezien en geknutseld. Morgen mag hij ook het dock met Luuk om te helpen. Nog niet het water in. Donderdag hebben we al de family-swim met dolfijnen. Luuk mag niet mee, het is alleen bedoeld voor Sem en ons. Kan niet wachten, lijkt me te gek!

' s Middags zijn we nog heerlijk wezen zwemmen in het zwembad naast het appartement. Duidelijk favoriet bij ze. Ik ben ook benieuwd of ik ze nog eens mee naar de zee krijg ;-). Aan het einde van de middag hadden we nog een Happy Hour borrel  van het CDTC bij de Dolphin Suites. Het is bedoeld als kennismaking van de therapeuten en de andere ouders en kids. Wij hebben kennis gemaakt met Daan, een jongen van 13 met Downsyndroom. Leuk gesprek met hem en de ouders gehad. De kids hadden de grootste lol samen! Leuk om te zien hoe Daan en Luuk een klik hadden. Sem vond dat Daan hetzelfde praatte als Luuk. Daarna nog even heerlijk wezen eten bij Zanzibar. Een tafeltje met uitzicht op de zee. Even bijkomen, het zijn best pittige dagen voor ons gezinnetje. Maar heel bijzonder!