Laatste therapiedag Geweldige afsluiting!

We zitten nog even op een roze wolk en hebben besloten daar de laatste dagen van onze reis op te blijven zitten. Wat was het geweldig!

Merel heeft van de laatste dag een feestje gemaakt met Luuk! En het was voor ons ook weer groot feest om alles van zo dichtbij te kunnen bekijken. Natuurlijk heeft Luuk nog wel even moeten werken binnen. Hij heeft daar ook een mooi schilderwerk gemaakt van Chabelita. Merel begon wel even te twijfelen, want Luuk had het nu ineens over Papito. Blijkbaar had Papito gisteren nogal indruk gemaakt op hem. Gelukkig vindt hij ze gewoon allebei heel lief. Het aan- en uitkleden kan Luuk na 2 weken helemaal zelf. Zelfs de gesp vast- en losmaken van de zwemband. Deze sluiting hebben we met de ergotherapeute de laatste maanden ook geoefend, maar het lukte Luuk steeds niet.
Luuk vond het weer geweldig in het water met Chabelita en al die meiden om hem heen. Hij vroeg de laatste dagen ook steeds meer zelf om bepaalde trucjes. Zo vroeg hij aan Merel om de surfplank. Wilde hij van Chabelita een kusje op beide wangen en dansen met iedereen. Duidelijk de favorieten van hem en zo knap dat hij dat zelf vraagt.

Merel vertelde dat Luuk de tweede week nog rustiger was met Chabelita. Hij ligt ook heerlijk te dobberen met haar, dan weer zijn voetjes tegen haar mond, dan lekker vasthouden en maar blijven aaien. Lief om te zien!

Maar goed, het moment was dan toch daar dat Luuk afscheid moest nemen van zijn dolfijn. En dat gebeurde met groot spektakel, nog 1 keer dansen met z'n allen, nog 1 dikke knuffel en nog 10 kusjes. En als afsluiting nog de mooie grote sprongen die een dolfijn kan maken. Iedereen doet dan zijn armen in de lucht en Chablita laat haar hoogste sprong zien. En Luuk roept dan het hardste mee!

Tijdens het eindgesprek vertelde Merel hoe geweldig ze het vond om met Luuk te werken. Hij is zo'n grote lieverd en heeft laten zien dat hij een hele goede concentratie en werkhouding heeft. Hij heeft veel geleerd en vele stapjes gemaakt en dat kon omdat Luuk het zo goed oppakte. Meestal laten kinderen als ze thuis zijn zien dat ze stapjes gaan maken, Luuk doet het hier al. Ze stond ook te kijken van de verbetering in spraak. Luuk vraagt heel goed zelf om iets in een zinnetje, soms met wat hulp. Zijn uitspraak is duidelijker. Zijn zelfvertrouwen is vergroot, hij durft het nu veel beter. Hij zoekt veel meer oogcontact. Ze hadden samen een grote klik en daarmee hebben ze samen iets moois kunnen bereiken. Ze vertelde dat het voor sommige kinderen goed zou zijn als de therapie nog langer zou duren. Omdat Luuk zo leergierig is, zou je hem zo nog meer kunnen leren. Voor ons zegt het dat we nu hebben gezien dat er wel degelijk veel mogelijkheden zijn voor Luuk. We hadden niet gedacht dat hij op zoveel gebieden stapjes zou maken. In Nederland horen we toch wel vaak dat iets niet mogelijk is voor Luuk, dat men twijfelt. Dat we niet te veel moeten willen. Dan is het moeilijk vast te houden in iets waarin je eigenlijk zelf wel gelooft. Het is geen wonder wat hier gebeurt. Het is de kennis van de therapeuten, de manier waarop ze Luuk in korte tijd weten te doorgronden en met hem communiceren. Het is niet zoeken naar moeilijke oplossingen, maar simpele handvaten toereiken. En als beloning natuurlijk het zwemmen en spelen Chabelita. Met dat totaalplaatje krijg je een enorme boost! We hebben het nu met eigen ogen kunnen zien. En nu kan ik echt zeggen dat ik dit nooit had willen en moeten missen. Ik gun het Luuk zo erg dat hij met al deze stapjes een grote stap in zij ontwikkeling heeft gemaakt. Want wat is dat fijn voor hem!

En dan Sem! Ik zei net dat het een boost is voor Luuk, maar zeker ook voor Sem! Was hij 2 weken geleden nog wat onzeker en worstelde hij met alle aandacht die vaak naar Luuk gaat, nu is hij een mannetje met meer zelfvertrouwen. Hij heeft zelf het broertjesprogramma gedaan met begeleiders die hij helemaal niet kende. Dat heeft hem zo goed gedaan. Elke dag kwam hij rennend op ons af om te vertellen hoe leuk hij het vond. Hij heeft wat angsten moeten overwinnen. En vandaag durfde hij dan ook eindelijk op de foto met de zeeleeuw! Voor mij staat dit symbolisch voor het zelfvertrouwen wat hij deze week heeft gekregen!

Sem en Luuk kregen beide een mooie foto mee als aandenken van deze 2 weken. Daarbij de dvd met foto's en filmpjes van Luuk en Chabelita, maar ook van de family-swim. We hebben ze nog niet kunnen bekijken, maar kunnen niet wachten natuurlijk.

Omdat afscheid nemen soms best lastig is, zijn we 100 meter verder gaan lunchen bij Hemmingway.
Gezellig Caribisch tentje aan zee met uitzicht op Sea Aquarium. De leguanen lopen daar langs je voeten. En ze eten ook frietjes. Mooi om te zien. Totdat een leguaan, van kop tot staart een centimer of 75..., ineens bij Sem bijna op schoot klom. Hij schrok zich helemaal kapot en wij ook. Hij wilde nog een frietje van Sem, maar vroeg het op een niet heel subtiele manier.

Daarna nog lekker gezwommen in de zee. Tot Luuk ineens zegt tegen Leon 'papa, plassen op wc'. Huh?!! Leon is natuurlijk meteen met Luuk naar de wc gegaan en inderdaad als klap op de vuurpijl een grote plas van Luuk. Wauw! Bizar en echt geweldig!

En nu zit ik op de porch... We kijken terug op een geweldige, indrukwekkende, mooie en ook ontroerende tijd. Wat ben ik ontzettend trots op die mannen van mij! Soms wat confrontaties, wat
intensief was. Maar dat is niet erg, het zet je met beide benen op de grond. En zo zie je des te beter wat voor geweldig mannetje Luuk is!

"Ik geniet van luuk. Van wat hij bij mensen losmaakt. Dat hij bij zijn klasgenootje Lola gaat  spelen en ik van haar moeder hoor dat Lola hem zo leuk vindt en zij zoveel plezier hebben samen. Dat Luuk lief is en er geen kwaad in zit en dat hij perfect aanvoelt als een ander even wat minder in zijn vel zit. Meer dan een ander. Dat hij mensen te alle tijden opvrolijkt. Dat hij altijd diegene op een verjaardag eruit weet te halen waarbij ook net die aandacht even op het juiste moment komt. Dat hij Leon en mij  tegen elkaar drukt op het moment dat wij lopen te racen en rennen. Dat hij mensen weet te ontroeren en uitnodigt om met mij en elkaar te praten. Dat hij na jaren eindelijk "Sem" met de "s"  kan uitspreken en Sem hem daarna een dikke knuffel geeft. Dat hij wel 10 keer per dag mijn krullen bekijkt en zegt "mooi". Dat hij mij wel 100 natte knuffels geeft en zegt "ahhhh, wieffie!! (lieffie)". Dat hij het beste in mensen naar boven haalt. Dat hij geniet van de kleine dingen in het leven. Dat hij mijn kind is en zoveel moois brengt! Ik geniet elk moment van de dag van Luuk!"

Wij blijven nog even zitten op de roze wolk. Nog genieten van onze laatse dagen op Curaçao. Over een paar dagen schrijf ik het laatste blog van deze reis.

Leuk weekend en geniet vooral van elkaar ;-)!