De afgelopen dagen gaf ons ook even de tijd om eens rustig na te denken over de leerdoelen voor Luuk. We hebben al eerder genoemd: de werkhouding en concentratie van Luuk. Als Luuk zich langer zou kunnen concentreren, dan kunnen we hem natuurlijk veel meer leren. De spraak. Wij begrijpen Luuk steeds beter, maar we willen zo graag dat Luuk zijn verhaal aan iedereen kan doen en zij hem dan ook begrijpen. Hij heeft zo veel moois te vertellen! Standaard wordt ook de zelfdredzaamheid behandeld, denk aan aan-en uitkleden. Luuk is elke ochtend in gevecht met zijn eigen shirt. Opdrachten leren afmaken. En de zindelijkheid.
Maar er zijn ook kleinere dingen die ons nu echt opvallen. Gek eigenlijk, we zijn er aan gewend. Luuk is nu eenmaal anders en daar passen wij ons op aan. Ook Sem doet dat. Wat natuurlijk best impact heeft op zo'n klein mannetje. Maar als je het objectief bekijkt, dan zou de dagelijkse gang van zaken eigenlijk anders moeten gaan. Zo eet Luuk zelden mee aan tafel. Het is een tijdje goed gegaan. Maar nu krijgen we 'm weer niet achter de Ipad vandaan. We maken er niet eens meer een strijd van.
We willen dat Sem de gezelligheid van samen eten wel leert kennen en dan zou elke avond eindigen in een drama. En als hij dan wel eens komt, wil hij ook niet zelf eten. Dus geven we Luuk dan eten. Groente eet hij sowieso zelden.
Ook merken we hier dat Luuk best dominant is. Luuk bepaalt veel in ons gezin, heel veel. We hebben vaak moeite om Luuk ergens mee naar toe mee te nemen. Als hij er eenmaal is dan gaat het prima, maar thuis gaat het lastig. Vooral als Luuk zijn mopperdagen heeft zoals nu. Gisteren wilden Sem en ik heel graag naar het strand. Na wat overdreven enthousiasme van ons kregen we Luuk zover dat hij mee ging. Totdat we bij het zwembad, 10 meter van ons appartement, kwamen. Luuk wilde daar zwemmen en niet naar het strand. Wat we ook probeerden, hij ging niet mee. Dus toen hebben we die sputterende 22 kilo maar weer opgetild en ver van het zwembad met Luuk gepraat en hem uiteindelijk zo ver gekregen om mee te gaan naar het strand, waar hij het super naar zijn zin had. Vanmorgen lukte het helemaal niet. Luuk wilde niet ingesmeerd worden, geen zwembroek aan dus ook niet mee naar strand. Met als gevolg dat ik met Sem alleen ben gegaan. Luuk en Leon kwamen uren later. Thuis wil hij bijvoorbeeld ook niet naar binnen als hij aan het spelen is. En natuurlijk geven we alles aan, 'nog 5 minuten Luuk'. Kort vooruit kijken is onze tweede natuur geworden. We hebben geweldige buren en buurkindjes en 1 voor 1 proberen ze Luuk naar binnen te krijgen. Dat lukt vaak wel, al moeten ze Luuk dan wel tot in de slaapkamer brengen.
We kennen Luuk door en door. We weten vaak vantevoren waar knelpunten van Luuk liggen. Gaan we op visite dan heb ik binnen 1 minuut door wat, waar en hoe lastig kan zijn. Het enige waar Luuk ons en andere in doet verbazen, zijn de dingen die hij in positieve doet. Tuurlijk geloven we 100% in zijn kunnen, maar zelfs dan nog laat hij dingen zien, waarvan we dachten dat hij dat echt niet zou kunnen. En dat is mooi! En biedt natuurlijk perspectief!
We hebben gelezen dat de therapeute van Luuk, Merel, ook fysiotherapeute is. En willen graag ook nog eens de grove motoriek onder de loep laten nemen. Lopen gaat niet vloeiend, en rennen al helemaal niet. Wij zien dat natuurlijk wel, maar weten eigenlijk niet beter. Tot Sem ons er op wees, dat Luuk gek loopt. Wellicht heeft zij nog tips. Ik weet wel dat als je je buikspieren niet lang genoeg kan aanspannen, je ook niet goed kan rennen. Wellicht zijn er tips om die te trainen. Blijf dat wel apart vinden. Luuk is beresterk, wordt zo langzamerhand soms zelfs te sterk voor mij, maar kan alles maar kort aanspannen.
Nog een leerdoel is dat Luuk makkelijker 'nee' moet accepteren. Hij vindt het echt lastig dat als hij iets in zijn hoofd heeft, het niet gaat gebeuren. Ook het accepteren dat Sem zijn eigen dingen heeft. Wachten bij de zwemles van Sem is moeilijk. Hij wil ook het water in. En als we hem dan eindelijk een half uur achter de Ipad hebben en Sem klaar is, krijgen we hem niet mee naar de kleedkamer. En dat moet echt, want er is geen zicht op de wachtruimte en Luuk moeten we altijd in de gaten houden.
Genoeg leerdoelen denk ik zo ;-). Als je alles zo achter elkaar zet, lijkt het alsof we aan Luuk een lastige hebben. Diegene die ons kennen en die Luuk zijn site volgen, weten dat Luuk een geweldig kind is. Die zich prima ontwikkelt, een plekje in de maatschappij heeft waar wij heel trots op zijn. Het is genieten met Luuk. Hij leert ons de mooie dingen van leven en zo veel meer.
Sem gaat deelnemen aan het broertjes- en zusjesprogramma, de CDTCClub. Daar gaan hij te gekke dingen doen zoals Sea-aquarium-shows bezoeken, de dieren in de aquaria voeren, beachgames, spannende speurtochten, de flamingo's en schildpadden aaien, en een kus krijgen van een zeeleeuw! En natuurlijk met ons en zonder Luuk de family-swim met de dolfijnen! We zijn benieuwd of hij het durft zonder ons, maar hij is al een grote stoere jongen. Hij heeft hier op Curaçao immers zijn eerste wiebeltand!
Morgenvroeg gaat het beginnen. Waar we al zo lang naar uitkijken. Dik een jaar geleden zijn we begonnen met de eerste acties, de Nijmeegse 4-daagse van buurman Dave en het maken en verkopen
van Potjes Geluk met buuf Kim. Vele acties volgden. Kan niet wachten tot het morgen is. Beetje spannend is het wel! En wat vindt Luuk ervan? Wij hebben van Luuk geleerd dat elk klein stapje voor hem en voor ons een grote stap is in zijn ontwikkeling. En wij zien die stapjes elke dag. We hopen dat hij in Curacao een hele grote stap kan maken en hopen dat jullie dat ook allemaal kunnen gaan zien!
Ps de foto's zijn gemaakt met de IPhone, de foto's die we met de de spiegelreflex camera maken zijn wellicht mooier, maar kunnen we niet uploaden op de IPad.
Femke wat komt je verhaal over Luuk bekend voor, precies als Boy, ik hoop dat jullie veel successen zullen halen met de therapie, dan zal ik ook eens gaan sparen ;-)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Isabella