Therapiedag 9 Chabelita geen zin, Papito en Luuk wel!

Luuk had er weer veel zin in vandaag! Merel had binnen een parcours gemaakt van kussens en kruiptenten. Luuk moest na elk obstakel aan iemand vragen 'Mag ik een kaart?' om zo kaarten te verzamelen. Merel hielp met de vingers. Luuk moest ook oogcontact maken met diegene aan wie Luuk het moest vragen. Dus eerst op de vingers de zin maken om te oefenen en daarna de vraag stellen en aankijken. Even lastig, want de vingers zijn een goed hulpmiddel. Zo moest hij 4 kaarten verzamelen en steeds ging het beter!

Daarna op naar het dock. Ze moesten even wachten tot iedereen compleet was. Luuk wilde naar het dock. Merel zei dat ze moesten wachten op de dolfijntrainster, want zij bepaalt wanneer ze ernaar toe gaan. Merel zei dat hij dan een dominante stem nodig heeft, 'zo gaan we het doen'. Geef Luuk geen keuze. Anders dan normaal waren de dolfijnen nu al aan het zwemmen. Normaal moeten ze geroepen worden. Toen iedereen zo ver was, waren de dolfijnen verdwenen. Ze hebben als eerste maar een oefening gedaan met de pilatesrol op het dock. Luuk ging er keurig op liggen. Leek het wel fijn te vinden. Op deze manier "stretch" je de schouders naar achteren. Luuk loopt normaal met zijn schouders naar voren. Zo zoeken zijn schouders daarna het middelpunt wat zorgt voor een mooie rechte houding. Wel om de dag 5 minuten doen. Omdat Luuk het zo goed toe liet, gaan we in Nederland even op zoek naar zo'n rol.

20 Minuten later was er van Chabelita nog steeds niets te bekennen. Er was al 1 dolfijn op komen dagen, maar de rest had geen zin blijkbaar. Merel besloot met Luuk naar een ander dock te gaan, dichterbij zee. Papito had namelijk wel zin. Bij Papito hoort ook weer een andere dolfijntrainster. We waren heel benieuwd hoe Luuk zou omgaan met deze verandering, een andere ruimte en andere trainster. Maar Luuk vond het geen probleem. Hij ging meteen met Papito het water aan en aaide hem alsof hij hem al vaker gezien had. Merel vond het weer heel knap dat hij zo goed met deze verandering is omgegaan. Op zich kan Luuk dat ook wel heel goed. Hij past zich redelijk snel aan. Maar aan de andere kant heeft hij wel structuur nodig, wellicht meer dan wij dachten. Ook moet het duidelijk zijn voor hem. Wij praten altijd standaard 5 minuten vooruit om Luuk te vertellen wat er gaat gebeuren, bv over 5 minuten gaan we naar bed. Dat werkt goed bij Luuk en bij Sem.

Vanmiddag hadden we een zwembad-middagje gepland. Maar Luuk wilde eerste per se picknicken. We wilden het eigenlijk een middagje skippen, maar Luuk stond erop. De drie dingen op 1 bord gelegd en aan tafel alles op gegeten. Daarna liet de zon ons in de steek en had de leguaan ook nog eens in het zwembad gepoept. Dus change of plans en lekker rond het appartement gehangen. Ook heel fijn. Luuk en Sem hebben hun eigen minidisco gecreëerd door op de Ipad heel hard muziek te draaien van Jetti Paletti tot Blurred Lines van Pharell Williams. Heel gezellig!

Het valt ons echt op dat Luuk beter communiceert. Grotere woordenschat en duidelijkere woorden. Hij vormt ook meer zinnen. Het zal nog wel zo zijn dat het vooral ons op valt. Tijdens het laatste evaluatiegesprek bleken hierin ook grote verschillen. Daar maakt hij slechts 2-woordzinnen, terwijl wij vaak 5-woordzinnen horen. Ook weten wij natuurlijk als de beste wat Luuk zou willen vertellen. Ik heb wel eens gelezen dat de ontwikkeling op school een half jaar achter loopt ten opzichte van thuis.

Door Merel is ook verteld dat hij in Nederland even tegendraads kan zijn. Hij mist dan de structuur van deze therapie en moet daar even wennen. En kan hij weer even terug schieten in zijn oude bestaan. Dan zie je als ouders even niet verbetering die we hier wel zien. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Belangrijk voor ons is om alles wat we geleerd en gezien hebben toe te passen. Voordeel is dat we nu tijdens de therapie hier ook al actief mee bezig zijn. We krijgen alles op papier mee en natuurlijk kunnen we alles teruglezen in dit blog. Dus dat gaan we voor de volle 100% ook doen!

Morgen de laatste therapiedag...

Therapiedag 8 Heerlijke dag!

Wat een heerlijke dag vandaag! We zijn geëindigd op het strand Playa PortoMari. Met z'n viertjes wezen snorkelen en zwemmen. De onweer en regen zaten in de lucht, maar op dit strandje scheen de zon overtuigend. Na het zonnen, heerlijk aan een Amstel Bright in het strandtentje, terwijl de kids  met een ijsje spelen voor een decor met wuivende palmbomen en de ondergaande zon in zee. Daarna met onze zandlijven in de auto om van de Westpunt terug te rijden richting Willemstad. Een fantastische route. Voor mij het ultieme vakantiegevoel om de dag zo af te sluiten!

De dag is ook goed begonnen. Luuk liep zonder problemen mee naar het Therapy Centre en werd weer enthousiast onthaald door de therapeuten. Luuk neemt zijn tas dan mee, neemt uitgebreid afscheid van ons en gaat naar zijn kamertje om wat oefeningen te doen. Merel vraagt dan altijd aan ons hoe het gegaan is. Zo schoot me te binnen dat ik gisteren helemaal vergeten ben te schrijven dat Luuk weer een plasje op de wc had gedaan! Hij wordt nu 4 keer per dag op de wc gezet. Zonder problemen, hij blijft heel goed zitten, doet zijn best en als hij klaar is, tellen we nog rustig tot 10. Niet Luuk zijn tempo volgen met tellen, maar door te tellen Luuk nog even de kans geven om toch nog te plassen. Morgen zullen we even overleggen hoe we het kunnen opbouwen. Luuk moet er niet weer afkeer van krijgen, van het wc-gebeuren. En nu gaat het juist goed!

Het eten is verplaatst van de picknickhoek naar de tafel. Gisteren hebben we het ook thuis geoefend aan tafel. Met 3 bakjes. Nu had Merel een groot bord gepakt, daarop de 3 verschillende soorten eten gelegd. Ruim uit elkaar. En advies is niet te grote porties, meer kan later altijd nog. Luuk mag kiezen met welke hij beginnen. Als die 2 op zijn, dan mag hij zijn beloning wat ook op het bord ligt. Weer alles op! Merel laat hem ook nog kiezen uit 2 verschillende kleuren vorkjes. Om hem zo de leiding te geven.

Op het dock ging het ook weer super! Een hele goede concentratie. Hij werd alleen even afgeleid door een pelikaan, die op 1 meter afstand mee zat te kijken. Die hoorde daar toch niet, vond Luuk. Nadat de pelikaan weg gelokt was, had hij meteen zijn concentratie weer te pakken. Merel blijft dat knap vinden.
Ze deden een spelletje waarbij Luuk verschillende plaatjes moest matchen. Merel had de keuze te groot gemaakt en Luuk begreep de vraagstelling niet. Meteen had ze 'de rommel' weg gehaald en het zo overzichtelijker gemaakt. Luuk begreep het meteen en heeft alles foutloos gemaakt. We moeten het dus overzichtelijk houden zodat de vraagstelling in eerste instantie door Luuk begrepen wordt. Daarna kun je weer uitbreiden.

Merel vertelde dat Luuk ontzettend lief is voor Chabelita en de therapeuten. Hij blijft Chabelita maar aaien en voelt zich helemaal op zijn gemak en relaxed bij haar. Na de eerste sessie op het dock, had Luuk het koud en gaf aan niet meer het water in te willen. Zonder heel veel gesputter, ging hij weer het water in. Merel heeft Luuk op een gegeven gevraagd of hij in het water wilde blijven of er uit wilde. Hij zei 'ik wil er uit'. Merel heeft dat meteen gedaan omdat Luuk toch het water mee in ging, ondanks dat hij niet wilde en hij het rustig aan Merel vertelde.

Rustig blijven, consequent zijn, niet in gaan op negatief gedrag, en positief benaderen (dus niet zeggen 'nee, dat is niet goed') zijn dingen die heel goed werken bij Luuk. Zo blijkt hier. Wellicht bij elk kind... Ook moeten we Luuk niet vragen of Luuk mee wil naar de wc, maar zeggen 'kom we gaan naar de wc'. Zo laat je hem niet kiezen.

Sem mocht mee met de dolfijntrainer. Onwijs leuk en stoer natuurlijk. De dolfijntrainer heeft alles verteld over de dolfijn, ze zijn in de keuken geweest waar alle visjes die ze eten liggen, en ze hebben de dolfijnen van heel dichtbij kunnen bekijken.

Na de therapie zijn we weer richting Westpunt gereden. De weg er naar toe is al genieten. We zijn gestopt bij Shete Boka Nationale Park. Naast de grootste national park van Curacao, Christoffelpark, grenst Shete Boka ('vertaald: zeven inhammen of baaien') dat is opgericht in 1994, en ongeveer ca. 200 hectare groot is. De kustlijn is meer dan 10 km lang en heeft diverse baaien en inhammen waar diverse soorten schildpadden hun eieren leggen. We hebben gekozen voor Boka Wandomi waar de Natural Bridge zich bevindt. Deze brug is een waar kunstwerk door de natuur uit de rotsen gebeeldhouwd. De golven zijn er enorm en de route ernaar toe gaat langs blokken lavasteen. Ook zijn me naar Boka Pistol geweest. Deze geiserachtige spuit wordt omhoog gespoten door de golven die in de sterke vernauwing van de rots terecht komen. Dit zorgt voor sensationele fotomomenten. En geeft een knal als een... Juist ja, pistool. Sem vond het op het knalletje lijken op zijn cowboy pistooltje van carnaval.

En dat brengt ons weer terug bij het strand van Playa PortoMari! Een geweldige dag dus. Morgen op zoek naar een nieuw geheugenkaartje, want na 980 foto's is die vol...

Therapiedag 7 Gedrag en mondmotoriek

Therapiedag 7 begint wederom relaxed zoals een vakantiedag behoort te zijn. De dag begint ook met een beetje regen. Tot nu toe is die alleen 's nachts gevallen of enkele druppels overdag. Maar dit mogen we een bui noemen. Het gekke is dat het dan nog steeds stikheet is. Het klimaat in Curaçao doet je rustig aan doen. Voor de toeristen in ieder geval. De mensen die hier wonen, lopen in een lange broek en doen 's avonds een vestje aan. Wij lopen dan nog steeds in een kort broekje en hemdje. Het is 's nachts nog steeds 28 graden. Lang leve de airco! En het waait altijd, windkracht 4 of 5. Je kunt ook niks leuks met je haren doen, 1 stap buiten de deur en je kapsel is weer ontploft. Bij Luuk en Sem blijft de gel 5 minuten zitten.

Het lopen naar het Therapy Centre ging weer goed. Slecht 1 keer duidelijk gezegd dat we in 1 x doorlopen naar Merel. Merel zei dat het wel beter is om toch een duidelijke afspraak te maken voor dat je gaat lopen. Als Luuk niet meer zou willen en je moet dan nog de afspraak gaan maken, dan werkt het vaak niet meer.

Sem mocht vandaag mee naar binnen om oefeningen en spelletjes samen met Luuk te doen. Ze deden een blaasspelletje met rietjes en een balletje. Goed voor de mondmotoriek. Luuk had gewonnen, op het nippertje. Sem vond het niet heel erg. Thuis is dat wel anders, want als er 1 fanatiek is, is Sem het wel! Haha!
Het viel ze op dat de spraak van Sem nog niet zo goed is. We vertelden dat hij sinds een half jaar logopedie heeft en hij moeite heeft met bepaalde klanken als de 's' . We hebben destijds ook een goede keuze gemaakt met de naam 'Sem'... Veel klanken klinken ook erg nassaal. Ze vroegen of we al een keer bij de KNO-arts zijn geweest. Dat hebben we inderdaad een jaar geleden gedaan om het KNO-gebied te laten checken op bijvoorbeeld een open verhemelte of te grote amandelen. Alles zag er goed uit. Lisette, therapeute en logopediste, denkt dat Sem zijn huig niet goed gebruikt. Die zou niet altijd goed sluiten, daardoor gaat er lucht door de neus gaat en klinkt het dus heel anders. Advies is om onder andere blaas- en zuigspelletjes te gaan doen. Kunnen we dus mooi met Luuk en Sem oefenen. Tevens schrijft Lisette nog wat spelletjes op en dingen om de spraak bij Sem te oefenen. We zullen met Tamara, de logopediste van Sem in Nederland, nog eens kijken hoe we thuis nog wat actiever de spraak kunnen verbeteren.

Met Luuk ging het weer heel goed op het dock. Hij geniet enorm van het zwemmen met Chabelita. Dat wordt over een paar dagen afkicken voor hem en voor ons. Maar gelukkig hebben we de foto's nog, zullen we maar zeggen ;-). Luuk gebruikt 'ja' en 'nee' nog door elkaar. Ze gebruiken als ondersteuning een rode kaart met 'nee' en een groene kaart met 'ja'. Dan wijst Luuk wel de juiste kaart aan. Op deze manier kun je met alle spelletjes een stapje verder gaan, want ja en nee is toch wel een basisbegrip.

We hebben ook nog wat tips gekregen uit een workshop 'gedrag'. Luuk kan nogal eens zeuren als hij zijn zin niet krijgt of als hij even geen raad weet met zichzelf. 'Negeren' is de oplossing. Niet op antwoorden en door gaan met je gesprek, geen aandacht aangeven. Lastig! Gisteren bij Hemmingway ging het even niet hoe Luuk het wilde en begon weer te jammeren. We hebben daar inderdaad niet op gereageerd en het zeuren was zo over. Kunnen we meteen goed toepassen bij Sem.

Mensen hebben ook de neiging om heel hard te praten tegen Luuk. Nou zijn zijn oren niet optimaal, maar doof is hij zeker niet. Vaak zeggen mensen ook 2 keer hetzelfde tegen Luuk. Gewoon dezelfde zin wordt herhaald. Dat wordt schijnbaar vaker gedaan tegen een kind met een handicap. De vraag werd gesteld 'of je kind soms doof is'. Niet dus en alles 1 x zeggen is meer dan genoeg. Geef Luuk even de tijd om te antwoorden. Dat duurt soms gewoon wat langer.

Na de therapie zijn we nog even Parke Tropikal Zoo Curaçao geweest, de dierentuin van Curaçao. De kinderen vonden het geweldig om een paar apen, pauwen en de dieren van de kinderboerderij te zien.
Wij zagen vooral dat veel kooien en hokken leeg  waren. En de panter die ze ook hadden in een veel te klein kooi rond liep. Daarbij was het heel erg heet en stond er geen zuchtje wind. Dat zorgde ervoor dat Luuk niet meer naar de auto wilde lopen en even later ook niet de auto in wilde. De hitte-explosie was ondertussen bij ons allemaal toegeslagen en dan is het niet fijn als je in de brandende zon een afspraak met Luuk moet gaan maken die overigens niet werkte. Dus de flink tegensputterende Luuk met moeite in de auto gekregen. Pffff...

En 's avonds eindelijk oude schoolvriendin Manon Nijssen weer gezien! Manon woont hier nu al 7 jaar voordat ze  de backpackend een groot deel van Amerika heeft gezien. Via Facebook nog steeds contact met haar. Uren geluisterd naar haar de verhalen van haar backpack-avonturen en het leven in Curaçao. Geweldig om te horen en het was zo 2 uur 's nachts. Aankomende week gaan we nog even een hapje eten met z'n allen en gaan we nog kijken waar Manon woont.

Sem mag morgen een ochtend mee met de dolfijntrainster. En dat is natuurlijk te gek!

Therapiedag 6, complimentendag!

Het vaste ritueel in de ochtend, kids om kwart voor 7 wakker. Luuk al gauw achter de Ipad, de broodjes worden om 8 uur gehaald bij de Appie. Wasje draaien, spelletje doen met Sem en om 10 uur weer naar het Therapy Centre.

Luuk had er erg veel zin in! Kon eigenlijk niet wachten na het weekend en liep weer in 1 keer mee naar het Therapy Centre. Geen duidelijke afspraak, gewoon een keer gezegd dat we in 1 keer doorlopen naar Merel. Geen consequenties en geen beloningen, want hij ging al. Enthousiast onthaald door Merel, Lisette en Katharina en Sem mee met Gabrielle om een speurtocht te doen. Wij hebben nog een rondje gelopen in het Sea Aquarium en even naar de dolfijnenshow gekeken. Blijft fantastisch om te zien!

Luuk was ook erg blij om Chabelita te zien. Op het dock gaat de dolfijntrainster Chabelita eerst roepen met een fluitje. Luuk wacht dan geduldig af met zijn voetjes in het water. Keurig roept hij 'Chabelita!' en als ze dan komt, krijgt ze luid applaus van iedereen op het dock. Chabelita zwaait enthousiast met haar vinnen (heet dat zo?) Geweldig om naar te kijken!

Naast Luuk zit Luka op dock 2, een autistische jongen van een jaar of 9. Luka heeft hier al mooie stappen gemaakt. Maar wat hij erg moeilijk vindt, is wachten en verandering. Paul, de therapeut van Luka had bedacht om daar maar eens te wachten op het dock tot Bonnie, zijn dolfijn kwam. Een kwartier. Ze zaten daar met z'n drieën met de armen over elkaar te wachten. Enorm moeilijk, maar Luka deed het heel goed. Stipt na een kwartier was daar dan eindelijk Bonnie. De beloning was meteen het wachten waard, want de blijdschap op het gezicht van Luka was groot! Mooie vorm van therapie!
Ook is er een meisje van jaar of 18 uit Amerika met de spierziekte ALS. Ze zit in een rolstoel. Wij spreken de ouders geregeld en de therapie is niet bedoeld om vooruitgang te boeken, maar om het enigszins stabiel te houden en vooral om het meisje enorm te laten genieten. En dat doet ze! En de ouders en familie genieten mee. Bijzonder en zeker als je weet dat haar zus afgelopen jaar aan ALS is overleden. Er is ook een gehandicapt jongetje met, ik denk, spasme. Hij reageert nauwelijks en de bewegingen gaan ook moeizaam. Hij is een jaar of 5. In het water heeft hij een zwemvest aan met allemaal banden om hem stabiel te houden. Na het zwemmen met de dolfijn, gaat de therapeute oefeningen doen met zijn armen en benen. Heel bijzonder om te zien. En zo zie je ook dat therapie heel divers is.

Chabelita was vandaag een beetje afgeleid. Chabelita is verliefd op Papito en die was op zoek naar haar. De banden van de dolfijnen zijn nauw, zoals Bonnie de moeder van Chabelita die naast haar bezig is. Die zoeken elkaar tijdens de therapie natuurlijk ook op. Zo is de natuur!

Daarentegen was Luuk uiterst geconcentreerd en had een hele goede werkhouding. Merel heeft het verschillende keren tegen ons gezegd. En dat voor de maandag. Niks opnieuw opstarten en wennen, voor Luuk was het gewoon therapiedag 6. Heel fijn om te horen!
Binnen hadden ze weer het eten geoefend. Dit keer een banaan, doperwtjes en worteltjes, en een krentenbol. Alles op, geen enkel probleem. Ook het spelletje ging goed. Wij hoorden vandaag dat ze al een paar keer het 'gewichtvest' hebben uitgeprobeerd. Een enorm zwaar ding, voelden we vandaag. Volgens mij gebruiken ze die ook het in het speciaal onderwijs. Ik moet even op internet gaan zoeken naar dat ding. Want het werkt heel goed bij Luuk. Wordt Luuk tijdens een spelletje wat wiebelig en dreigt hij zijn concentratie te verliezen, doen ze dat vast aan. Dat zorgt dat hij zijn concentratie meteen weer terug heeft. Op school kan dat gebruikt worden voor een werkje.

Aan- en uitkleden doet Luuk tegenwoordig zelf. En dat deed hij voorheen niet... Tot de schoenen aan toe. Het is natuurlijk tropisch warm hier wat zorgt voor een klam lijf bij Luuk. Hij heeft dan enkel een klein zetje nodig bij zijn shirt wat vastplakt aan zijn lijf. Op de wc zitten gaat nu ook prima. Vaak gaan plas, wel wat druppeltjes en dat laatste wordt natuurlijk enthousiast aangemoedigd. Maar hij doet zijn uiterste best! We hebben nog een tip gekregen voor het poepzindelijk worden. Als je geen interesse hebt in dit verhaal, skip het maar eventjes ;-). Zodra Luuk heeft gepoept in zijn luier, moeten we hem toch op de wc zetten. En bij voorkeur zijn 'drap' door de wc spoelen, zodat Luuk dat ook ziet. Daar hoort de poep. Ik heb met Leon afgesproken dat hij dat gaat doen ;-).

Spelletje op het dock ging top. Een Duits spelletje over een muis in het ziekenhuis, in de dierentuin etc. De bedoeling is dat je verschillende afbeeldingen zoals dokterstas bij bijvoorbeeld het ziekenhuis legt. 9 onderwerpen met verschillende plaatjes, allemaal ineens goed. De blokjes voor de woorden  gaan super. Het is natuurlijk niet dat wij de blokjes of steentjes aan Luuk geven en zeggen 'vertel maar, jongen!' We gebruiken het nu om Luuk te ondersteunen als hij 1 zin duidelijk wil maken waarvan wij denken dat hij dat wil zeggen. Nogmaals een uitkomst!

Merel zei dat Luuk dankzij zijn werkhouding en concentratie zeer leerbaar is en dat maakt ons natuurlijk trotse ouders. Ook was hij ontzettend lief voor Chabelita en de therapeuten. Wat me opvalt hier is dat de therapeuten rustig blijven. Iets wat heel goed werkt bij Luuk. Uiterst consequent zijn. Altijd vragen om oogcontact en vooral 1 op 1 situaties creëren. Wil je dat Luuk iets doet, ga er vooral niet met zijn drieën doorheen tetteren, maar maak 1 op 1 contact met Luuk en maak dan bijvoorbeeld de afspraak. En dan luistert hij veel beter! En rustig blijven, niet overdreven kinderlijk. Luuk begrijpt veel meer dan de meeste denken. Gewoon rustig vertellen wat er gaat gebeuren of wat je wil weten.

Na een zwemmiddagje, stond er in de namiddag nog een boottocht georganiseerd door het CDTC op het programma. Naar het Spaanse Water maar nu met een grote boot, de Pelikan Express. Luuk wilde naar links naar de dolfijnen, de boot staat rechts. Niet mee te krijgen. Totdat de vader en het meisje met ALS Luuk kwamen halen. Laatst al een keer gebeurd toen Luuk niet wilde lopen. Luuk mag dan de rolstoel duwen. Luuk geniet en het meisje ook! En zie, een kleine afwisseling werkt. Al moeten we thuis andere middelen toepassen ;-).
En toen was daar Daan. Daan is een downer van 13 jaar. Een geweldige gozer, hij lijkt wel de oudere broer van Luuk.We hebben ze al een paar keer ontmoet en vanmiddag al wat mee gedronken. Eigenlijk zouden ze niet mee gaan tot grote teleurstelling van Luuk en Sem. Luuk en Sem vinden Daan geweldig, net of ze elkaar al jaren kennen. De interactie tussen Daan en Luuk, en Sem trouwens ook, is geweldig mooi om te zien! Daan is grappig en praat goed. Samen hadden ze de grootste lol. Maar Daan is ook heel zorgzaam, slaat vaak een arm om Luuk heen. En met z'n drieën knuffelen ze wat af!

Na het boottripje nog even geborreld bij Hemmingway (ligt naast Mambo Beach waar veel BN'ers komen, maar zeker zo mooi) met Daan en zijn ouders. Gezellig gekletst en heel interessant om te horen hoe een jongen van 13 van down het nu doet. Veel herkenningspunten in de opvoeding, een fijn gesprek!

Zo, en ik dacht dat ik niet zo veel te vertellen had vandaag ;-)!

Weekend: zwemmen, varen en relaxen!

We hebben een heerlijk weekend achter rug, waarin vooral alles mag en niks moet! Lekker laten mee varen met de Curacaose mentaliteit en het is dé manier om helemaal relaxed te worden. Het trekt me enorm aan in dit land. Geen haast, alles op het gemakje en genieten van de alledaagse dingen. Een beetje hoe Luuk in het leven staat. Alleen hier hebben we alle tijd van de wereld om daarin mee te gaan. Thuis is het vaak anders. Luuk is nu ook helemaal in zijn element! Zaterdag gaf Luuk aan en echt moe te zijn en hij wilde echt even achter de IPad muziek luisteren en You-tube filmpjes kijken. Aangezien het zwembad op steenworp afstand is van het appartement, zijn we met Sem lekker wezen zwemmen en afwisselend even bij Luuk gezeten. Zo'n rustdagje heeft Luuk ook echt af en toe nodig. En hier met alle inspanningen, natuurlijk ook. Gelukkig hebben we een geweldig appartement en is het absoluut geen straf om lekker buiten een boek te lezen en te luisteren naar het ruisen van de zee.

Zaterdagavond zijn we na het eten nog even naar Zanzibar gegaan. Op loopafstand van ons appartement en volgens mij the place to be voor de toeristen en voor vooral Nederlanders die al jaren in Curaçao wonen. Het was enorm druk, de happy Hour hadden de bargangers net achter hun kiezen en het bandje speelde opzwepende salsamuziek. Prima sfeertje. We zijn op een paar strandbedjes gaan zitten heerlijk genoten van een Amstel Bright. Hoe anders als op de camping waar de kids tot na tienen nog actief aan het dansen zijn bij de minidisco. Hier zijn ze om half 9 echt klaar met de dag.

Zondag was het natuurlijk vaderdag! Sem had flink geknutseld bij het CDTC en onder andere een mooie grote houten dolfijn geschilderd. Meteen een mooi aandenken aan Curaçao. Luuk had ik met moeite een tekening kunnen laten maken. Kleuren is niet zijn hobby en tegenwoordig pushen we hem ook maar niet meer. Luuk begrijpt nog niet helemaal wat vaderdag inhoudt en vroeg na de kadootjes om 8 uur al om taart. Het lukte ons niet om uit te leggen dat papa niet jarig is, maar dit gewoon een dag is omdat papa een hele lieve papa is. Of hij maakte 'misbruik' van de situatie. Dat kan natuurlijk ook ;-)!

Aangezien het altijd vaderdag is op onze vakantie, huren we elk jaar een bootje. Traditie geworden. Vlakbij ons park ligt het Spaanse Water. Een prachtig, beschermde en veilige lagune aan de zuid-oost kust met een uitgang naar de Caribische Zee. Aan de noordzijde zijn er vele baaien en kleine eilandjes met mangrove begroeiing en koraalriffen waar je langs kan zeilen of varen. Hier wonen pelikanen, fregatvogels en vele andere soorten vogels. Er is veel vis en regelmatig zie je een zeeschildpad zwemmen. Er zijn indrukwekkende uitzichten op de Tafelberg, Seru Boca en Kabrietenberg. Bij Pro Sail Curaçao kun zeilboten, kajakken of een sloep huren met de geweldige namen Pietertje Leentje of de Cornelia. Wij namen de Dushi wat betekent 'schatje'. Heerlijk gevaren over het water. Hier zie je enorm grote villa's zoals je ze niet vaak tegenkomt. Met een eigen privé-strand en een groot jacht voor de deur. Het lijkt erop of iedereen vecht om een stukje grond, want ze zijn dicht op elkaar gebouwd. Het contrast is groot, grote villa's worden afgewisseld met huizen die al jaren niet afgebouwd lijken te zijn. Maar ook zie je hier de oudere, veel kleinere huizen van de locals. 
Een mooi boottochtje!

Luuk was nog steeds aan het zeuren om taart. Uiteindelijk maar een stuk taart gehaald bij de Albert Heijn XL, Zeelandia. Thuisgekomen was hij moe en wilde zelfs niet mee zwemmen, toch heeft Leon besloten te gaan picknicken met Luuk. Een paar kussens op de veranda gelegd en worteltjes en appel in de bakjes gedaan. En als beloning een stuk taart. Luuk leefde helemaal op. Het picknicken is een uitkomst. Hij mocht weer kiezen en koos als eerst de appel, alles opgegeten. Daarna de worteltjes, iets wat hij pertinent niet eet. Weer veel gegeten. Leon vroeg een hapje, maar dat mocht echt niet, 'alles van mij' zei hij. Daarna natuurlijk het stuk taart. En zelfs daarna nog de worteltjes die overgebleven waren! Hoe kan het toch?!

We gebruiken de steentjes regelmatig voor de zinnen te maken. Dat gaat goed. Hebben we geen steentjes dan gebruikt hij automatisch zijn vingers als we vragen om de zin duidelijk te zeggen. Een uitkomst! 

Zo beginnen we aan therapie deel 6. Luuk heeft er zin en wij kijken er ook weer erg naar uit om Luuk met Chabelita in het water te zien! 

Therapiedag 5, supergoede dag!

Vanmorgen was het weer vroeg dag voor ons. Luuk en Sem slapen in Nederland in het weekend altijd wel door tot een uurtje of 8, Luuk ook makkelijk tot 9 uur. Maar hier moeten we blij zijn als we 7 uur halen. Zo halen we in ieder geval wel alles uit de dag ;-) en horen we elke ochtend Curaçao ontwaken. We worden op de porch verwelkomd door prachtig gekleurde vogeltjes (de oranje troepiaal), duiken de laatste salamanders weg en horen we het ruisen van de zee. Kids achter de IPad en ik even het nieuws van de dag doornemen. Heerlijk ontspannen wakker worden!

De therapie! Dag 5 alweer. Het ritje naar het Therapy Centre duurt ongeveer een kwartier. Ik geniet enorm van deze ritjes, want ik kijk elke dag mijn ogen uit naar het levendige Curaçaose leven. Vanaf Boca Gentil, waar enorme villa's staan, rijden we richting Willemstad over de Caracasbaai. Het is een ontmoetingsplek voor vele gezinnen en tot laat in de avond maken ze muziek en wordt er gebarbecued. De huizen worden minder groot, steeds gekleurder en er ligt steeds meer afval op de straat. ik hoorde op Dolfijn FM dat ze deze week een campagne hebben om je plastic op te ruimen. Veel Curacaoenaren weten blijkbaar niet dat plastic niet vergaat. En dat is te zien ook! Er ligt behoorlijk wat troep langs alle wegen. Op de weg er naar toe is het erg levendig, er gebeurt volgens mij altijd wel wat in Curaçao. Langs de straat staan overal fruitkraampjes en 'gezond drinken'-kraampjes. Vaak met grote teksten geschreven op kartonnen platen en over die teksten denken ze niet heel lang na. Wat er staat, bedoelen ze ook. Vandaag kwamen we frietkraam 'Een grote berg friet' tegen. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Er is veel buitenleven. De meeste tuinen hebben een veranda een tuin met een paar cactussen met een hek eromheen. En daar zitten de bewoners vaak met familie te kletsen in de schaduw.

Vandaag hadden we met Luuk weer een afspraak gemaakt bij de auto. Hij moest in 1 x doorlopen naar Merel. De consequentie als hij dat niet zou doen, was dat hij de duikbril niet op mocht. Even hoorde je 'm mopperen. Maar hij had goed door dat deze consequentie niet leuk was voor hem. We hadden aan Sem gevraagd of hij Luuk bij de hand wilde pakken. Luuk heeft het hele stuk in 1 x gelopen. Supergoed van hem! Merel had hem tijdens de therapie ook duidelijk verteld dat hij de duikbril op mocht omdat hij zo goed zelf had gelopen.

Ze hadden binnen het eten weer geoefend. Weer gezellig gaan picknicken en Luuk danste in het rond toen ze hem dat vertelden. Ditmaal hadden we sperzieboontjes meegenomen. Iets wat Luuk echt niet eet. Ook weer de appel en als beloning de krentenbol. De appel in stukjes in een rood bakje, de sperzieboontjes in een blauw bakje. Die twee voor zijn neus en ook in het zicht de krentenbol in een wit bakje erachter. Luuk mag kiezen waarmee hij begint en kiest de appel. Veel stukjes gegeten en toen hij niet meer zo trek had, mocht hij ze uitdelen. Daarna de boontjes. Merel wilde nog vragen of Luuk 1 stukje of 2 stukjes wilde hebben, maar al gauw was hij al aan eten. Niemand mocht een hapje en hij wilde zelfs de laatste restjes ook. Bizar toch?! Merel stond er zelf ook van te kijken. Heeft het laten filmen om het ons te laten zien. Daarna mocht hij zijn beloning, de krentenbol. Dit weekend moeten we het op dezelfde manier toepassen. Wel 1 op 1 en niet aan tafel. Een gezellig hoekje maken om te picknicken. We zijn benieuwd!

Ook hebben ze vandaag weer tongoefeningen gedaan. Op een grote afbeelding van de tong staan 3 punten aangegeven. Met een spatel drukken ze voor, midden of achter op de tong. Voor en midden gaan goed. Achter is wat lastig. Dat wijst hij vaak midden aan.
De blokjes gaan echt heel goed. Op het strand hebben we stenen (of het is afgestorven koraal... Weten we even niet, maar dan kan het niet mee naar huis ;-) verzameld. Die gebruiken we nu om zinnen te maken. Luuk wilde bijvoorbeeld een slok cola van Leon en zei 'Mola'. Meteen hebben we 3 steentjes gepakt en 1 keer samen met hem gezegd en aangewezen 'mag ik cola'. Hij nam het meteen over en zo ontstond er een duidelijk zin. Luuk wilde later nog meer cola. En bijna vanzelf zij hij weer de hele zin. Zo passen we (ook Sem helpt mee!) het steeds toe en echt, de spraak wordt duidelijker.

Merel vertelde dat Luuk een topdag had, een goede afsluiter van de week. Hij had ook heel veel  lol met Chabelita. Informatief hebben we nog even gevraagd naar de buikspieren, de kromme houding en het lopen van Luuk. Als tip voor de kromme houding gaf ze aan om een Pilates-rol te gebruiken. Als je daar 5 minuten op ligt en je schouders hangen over de rol naar beneden dan gaat je lichaam gauw de middenweg zoeken in het dagelijks leven. Dus normaliter staan de schouders afgezakt naar voren en met de rol naar achteren. Middenweg is dan rechtop. Ze gaat het maandag even met Luuk proberen, maar ik heb er zelf ook even op gelegen en denk dat wij zo'n rol sowieso wel gaan aanschaffen. Heerlijk! Ze gaan ook tape uitproberen op de rug van Luuk. Er wordt dan een stukje tape op de rug geplakt wanneer hij een rechte rug heeft. Zodra hij wat in zakt, voelt hij de tape trekken en gaat hij weer rechter staan of zitten. Werkt niet bij iedereen, vandaar dat ze het gaan uitproberen.

Na de therapie zijn we weer richting Westpunt gegaan. Ze hebben daar de mooiste stranden. We zijn naar Playa Porto Mari gegaan. Wederom een paradijs! Hagelwitte stranden en kraakhelder water. We hebben een paar snorkelsets gehuurd en zo de mooiste vissen gezien. Sem vond het geweldig! Luuk had net een luchtbedje van een strandganger gekregen en had geen interesse meer in de duikbril, maar wilde lekker ronddobberen. Op het strand werd ik nog aangesproken door een vrouw die vroeg of ik Femke was van Buufkes. Huh?! Bleek het een collega te zijn van buuf Kim. Ze herkende Luuk. Erg toevallig! En ze had destijds nog gesponsord ook!

Nu hebben wij ook even fijn weekend. Even geen therapie en Luuk laten bijkomen van zijn inspanningen. Ben enorm trots op hem, want ondanks het zwemmen met Chabelita wat natuurlijk onwijs leuk is, wordt er wel veel van hem gevraagd. En als je dan elke dag hoort dat hij een hele goede concentratie en werkhouding heeft, is dat top van hem!

Therapiedag 4, family-swim!

Natuurlijk begin ik elke te vertellen over de therapie van Luuk, maar nu komen we net terug van de family-swim. En dat was zo gaaf, dat ik daarmee niet kan wachten. Aan het einde van de middag werden we weer verwacht bij het Curaçao Dolphin Therapy Centre. Luuk en de andere CDTC-kinderen werden opgehaald door Katherina en wij mochten met Sem naar de ruimte vlakbij het dock. Nog een korte uitleg gehad over de dolfijnen. Dat je bijvoorbeeld niet het hoofd van de dolfijn mag aaien en niet met je nagels en scherpe ringen de dolfijn mag aanraken. Nadat we flippers aan en een zwemband om hadden mochten we naar Luuk zijn dock. Sebastian ging mee om met Sem te zwemmen. Normaal is een dolphinswim vanaf 8 jaar en met de family-swim mag een kind vanaf 6 jaar mee. Een unieke ervaring dus!

Voordat we het wisten lagen we in het water en zwommen we met Chabelita mee! Zo bijzonder! Je mag haar dan aaien over haar rug en zo mee zwemmen. Sem vond het spannend, maar had al gauw een keer alleen met Chabelita gezwommen. De fotografe begon bij ons dock en dus mochten we allemaal meerdere malen poseren met Chabelita. Een kus op de wang, een kus op de mond, samen dansen, samen natspetteren. Met z'n drietjes op de foto. Onwijs leuk! De beste trucjes met de bal, surfplank etc zijn echter alleen voor het therapiekind.

We zijn even dolgelukkig, wat was dat bijzonder! Ook om een dolfijn aan te raken, heel zacht, maar toch een harde huid. En enorm groot, maar zo lief! Een family-swim kost normaal 400 euro voor 3 personen.... Maar het is onderdeel van de therapie, om kennis te maken met de dolfijn van Luuk. We zijn enorm dankbaar dat wij dit met Sem hebben mogen doen!

Even terug naar de therapie van gisteren. We krijgen elke dag veel info en het blog wordt pas uren daarna geschreven, dat we wel eens wat vergeten. Ze zijn ook bezig met de mondmotoriek van Luuk. Veel oefeningen met de tong. Tong buiten naar beneden, naar de zijkant en naar boven richting zijn neus. De eerste 3 gaan goed, maar de tong naar boven niet. Dat is wel nodig om bepaalde klanken goed te maken. En gaan ze verder oefenen. Bij de laatste heeft Luuk ook te veel speeksel. Nu Merel dat vertelde, kwam het overmatige speeksel van Luuk ook aan de orde. Luuk heeft er nu geen last van, maar gedurende veel maanden per jaar wel. Hij heeft dan een zogenaamd kwijlbekje. Het ziet er niet fris uit en dat vinden kinderen uit zijn omgeving ook. We hebben al veel geprobeerd, maar niets lijkt te helpen. Weten ook niet waardoor het komt. Wel kan Luuk zelf zijn mond afvegen. Merel had een mooie tip. Als Luuk zijn kin weer nat is, dan pak je zijn vinger en ga je er doorheen en leg je aan Luuk uit dat het nat is. Daarna zeg je dat hij moet slikken en help je hem door met je vinger van zijn mond naar zijn keel te gaan. Zo begrijpt hij beter wat hij moet doen. Daarna maak je zijn kin samen droog en ga je voelen en zeg je 'nu is het droog'. Het ei van Columbus? Geen idee. Maar ik heb dit nog niet eerder gehoord van de therapeuten in Nederland en denk eigenlijk wel dat het goed werkt bij Luuk. We hadden het er nog met Merel over, dat dit ook eigenlijk heel simpel is, maar niet eerder hebben gehoord. Ze vertelde dat er therapeuten van over de wereld hun komen begeleiden of daar werkzaam zijn. Zo is het een verzamelbak van de beste tips!

Vandaag hadden we met Luuk bij de auto voor het Therapy Centre de afspraak gemaakt dat Luuk in 1 keer door zou lopen naar Merel. Elke dag is dat nog niet gelukt. Leon had de afspraak gemaakt met de consequentie dat Luuk als hij niet door zou lopen naar huis zou moeten. Luuk hield na 100 meter alweer op met lopen voor de brug. Leon kwam terug op de afspraak, maar Luuk zei duidelijk 'Ik wil naar huis.' Heel knap om dat zo te zeggen, maar het doel was wederom niet bereikt. Leon heeft Luuk moeten tillen. En dat wordt zo langzamerhand wel een probleem met de hernia van Leon. Hij loopt vrij krom en heeft er veel last van hier. Later spraken we Merel en ze had het probleem ook besproken met haar leidinggevende. Het idee dat zij hadden was dat je voor de brug de afspraak met Luuk moet maken 'Luuk wil je zelf lopen en dat is leuk of Luuk wil getild worden en dat is niet leuk' Al gauw zeiden we dat het Luuk het juist prima vindt om getild te worden. Merel wist even geen antwoord en gaat nadenken over een oplossing. Duidelijk is nu wel dat het een consequentie moet zijn, die haalbaar is. Terug naar huis is niet haalbaar, dus dat kun je niet gebruiken. Een beloning te
ver in de toekomst (dan krijg je vanmiddag een ijsje), is lastig voor Luuk.

Omdat het eten een probleem is bij Luuk moesten we eten meenemen. Cherrytomaatjes vindt Luuk vies, een appel eet hij thuis niet, en een krentenbol was de beloning. Ze gingen binnen picknicken, omdat avondeten een te negatieve lading heeft op dit moment voor Luuk. Ze had de tomaatjes en appel in stukjes gesneden en in verschillende kleuren bakjes gedaan. Luuk mocht kiezen waar hij mee zou beginnen en at de appel achter elkaar op. Tussendoor vroeg Merel of zij ook een stukje mocht. temeer omdat Luuk zo beseft dat hij iets lekkers aan het eten is. Hij antwoordde hard 'nee'.  Daarna moest hij de tomaat eten, hij mocht kiezen een halve of een hele. Hij koos de halve. Hij at hem op en trok hij een vies gezicht. Hij had het op gegeten en kreeg zijn beloning, de krentenbol. Tomaat eet Luuk echt niet. We stonden er dus van te kijken. Groente is een probleem, dus morgen nemen we sperzieboontjes mee. Eens kijken hoe dat gaat.

Binnen hebben ze ook memory gespeeld. Afgelopen maandag ging dat niet goed. Nu had Merel van te voren een uitleg gegeven. 2 Kaartjes met 2 vlinders, 'ja, deze zijn hetzelfde' en een kaartje met een vlinder en een beer, 'nee, deze zijn niet hetzelfde. Luuk heeft het spel probleemloos gespeeld. Luuk weet heel goed hoe hij memory moet spelen, maar doet het zonder uitleg niet goed en met uitleg wel. Kleine moeite, groot plezier.

Aangekomen bij het dock mocht Luuk meteen weer het water in, als beloning voor de oefeningetjes die hij binnen had gedaan. Geweldig vond hij het weer! Waren we wel even benieuwd naar, gezien zijn verdriet van gisteren.
De blokjes gaan ook echt goed. Thuis helpt Sem Luuk ook actief. Hij zegt samen met Luuk de zinnen met gebruik van de vingers. Dat werkt helemaal echt bij Luuk. We moeten ons niet gek laten maken, maar het lijkt alsof Luuk duidelijker begint te praten en de zinnen met tussenposes maakt. Beter verstaanbaar zo. Maar niet te vroeg juichen natuurlijk....

Ze hebben vandaag ook nog emoties geoefend met pictokaarten op het dock. Blij, boos, verdrietig en bang. Eerst hebben ze alle emoties nagedaan. Boos kon Luuk duidelijk het beste ;-). Daarna moest Luuk kiezen uit 4 kaarten welke emotie Merel nadeed. Dat bleek te moeilijk. 2 kaarten lukte wel heel
goed. Bij de laatste verloor hij zijn concentratie, Chabelita zwemt ook de hele tijd langs hem. Merel
vertelde hem dat hij het nog 1 keer goed moest doen. Hij had het fout en dus moesten ze nog een keer. Luuk sputterde niet en deden het nog een keer. Het is niet dat Luuk het niet weet, maar het heeft meer te maken met gedrag. Belangrijk is om het spannend te houden. Ook voor school. Uitdaging is belangrijk. Luuk zelf laten kiezen om 2 kaarten te pakken of de kaarten in een ander kleur bakje doen. Kleine afwisseling en Luuk heeft zijn motivatie weer terug.

Ook mocht Luuk vandaag de duikbril op. Dat is ook een beloning voor hem. Hij is een echte waterrat en zwemt ook graag onder water. Samen met Merel konden ze ze Chabelita onder water bekijken. Hij gierde het uit van de pret! Luuk is ook het eerste kindje dat hier gefotografeerd is onder water!

Het naar de wc gaan zetten we summier door. De dagen kosten Luuk best wat energie en dus pushen we niet. We zitten nog steeds op 4x per dag. Dat is al heel knap, want thuis ging Luuk niet meer naar de wc. De eerste 3x kwam er geen plas, maar voor het naar bed gaan kwam er wel een plasje!! Groot feest in dit appartement. Luuk straalde van oor tot oor toen wij door zijn slaapkamer heen dansten! Sem liep naar hem toe ' Goed gedaan jongen! Toppertje!'

De therapie is soms wel confronterend. Wij vinden Luuk een geweldig kind waar we heel veel van genieten. We kijken ook altijd naar de mogelijkheden en niet naar zijn beperkingen. Maar door zo over de dingen na te denken en punten te verzamelen die lastig zijn voor Luuk, zie je ook even de andere kant van Luuk. Voordat we hierheen gingen hebben we ook echt even goed moeten nadenken wat de leerdoelen zijn. Waar hebben wij als gezinnetje nou last van? Veel dingen ervaren wij als gewoon en daarmee vinden wij onze weg wel. Maar nu word je even met je neus op de feiten gedrukt. Soms even lastig, maar Luuk zorgt er zelf voor dat we dat zo weer vergeten zijn. Met een dikke knuffel, grap of vrolijke bui, zien we al gauw weer de andere kant! Wat een geweldig kereltje is hij toch!